dinsdag 28 oktober 2014

opening webwinkel www.rodekers.com

VANDAAG OPENING WEBWINKEL

zelfgemaakt & zelfgevonden
keramiek, lucky fish & vintage




Leuk als je een kijkje neemt.


De winkel zal komende periode verder gevuld en ontwikkeld worden.
Maar voor nu ben ik blij, om hem als eerste met julie te mogen delen!


Alleen al vanwege onze super fotomodellen Theo en onze Lucky Fish.

zondag 19 oktober 2014

Icing on the cake

ICING ON THE CAKE

'UPGRADE'





Soms heb je weleens zo'n dag waarop alles mis gaat.
Ieder apparaat dat je aanraakt een upgrade nodig heeft.
Terwijl je die upgrade zelf eigenlijk ook HEEL ERG nodig hebt.
Een menselijke upgrade: yes please!

Vandaag koos ik dan ook even voor een 'downgrade'.
Vandaar ook dit 'oeroude' lettertype Courier.
Waarmee ik als twaalfjarige ooit begon op de typemachine.

Creatief ben ik mijn hele leven al.
Met Rode Kers begon ik zo'n vijf jaar geleden.
Met het maken van nachtgedichten.
Omdat zij de dag voor mij meer licht gaven.



Gevolgd drie jaar later met dit blog.
Aangezien ik de interactie miste op de website. 
Een blog over alles dat het leven 'net dat extra kleur geeft'.
Red Cherry: de kers op de taart.

Juist omdat het leven zo vol is met dingen die 'moeten'.
Wil ik schrijven over dat stukje waar ik mijn eigen kleur aan geef. 

Ik begon met het zelf samengestelde 'logo' hierboven.
Deze heb ik later vervangen door onderstaand logo.






Want mijn Rode Kers blog groeit langzaam uit tot een Rode Kers studio.
Waarin ik zelf dingen bedenk en maak waar ik blij van word.
Gewoon ter ontspanning en vermaak.
En omdat het zo leuk is dat anderen er ook blij van worden.

Toen mijn eerste geluksvisjes in Tilburg (bij Bert) in de winkel verschenen,
vroeg zij of ik ook een BTW nummer had om de betaling te regelen….
Een wat voor een nummer?

 Daarmee was Rode Kers of Red Cherry STUDIO formeel geboren.
 (Ik kon niet kiezen dus koos ik beide namen...)





Nou is het niet mijn bedoeling om een nieuwe carrière te starten.
Met een drukke baan, gezin en opleiding (voor keramiste) heb ik voldoende te doen.
Het is meer om het leven 'extra kleur' te geven.

'Ik vind en maak dingen waar ik blij van word', 
zei ik tegen de man van de Kamer van Koophandel.
Maar die categorie bleek niet te bestaan

Nu ben ik een productontwerper.
Ik vind het een geweldige naam.
Een dingen bedenker.
Lijk ik toch op mijn vader!




Gisteren bracht ik mijn 'lucky fish' naar Leiden.
De tijdelijke conceptstore Huisnummer73 in de Breestraat.
Als een (lucky) vis in het water voel ik mij daar.
'Wat verkopen ze nu precies?' vroeg mijn dochter.
Maar ik had het allang gezien: alles waar ze blij van werden!
Van hoge hakken tot zelfgemaakte tafels en nu dus ook mijn geluksvisjes!

Ach, het liefst zou ik alles gewoon ruilen.
'Nemen jullie al mijn geluksvisjes dan neem ik zo'n mooi kastje.'
'Niet voldoende? Dan doe ik er nog wat kommen bij en wat 'little broken luck'.'

Ik ruilde al op Instagram een geluksvisje voor gehaakte rode kersjes.
Het maakt mij nog dagelijks blij.


Ach, ik weet het, waar moet de (keramiek)oven dan van roken?
Je kunt natuurlijk geen lucky fish ruilen met het energiebedrijf.
Of een stapel vaasjes tegen klei en glazuur
(Hoewel Picasso vroeger dat wel deed met verf…)

Nu is er dan ook een nieuwe website/webwinkel in de maak.
Weer een nieuw begin.

Daarom leek mij leuk om af te sluiten met het gedicht van mijn eerste website.
Die aan het einde van dit jaar, heel toepasselijk, offline gaat.
Voor een (ver)nieuw(d)e kersenboom.







Webwinkel: keramiek (handmade), vintage (handfound) en andere dingen (daydreamt)
Binnenkort op www.rodekers.com en www.redcherry.nl 
(Vanaf januari '15 ook www.rodekers.nl)


zaterdag 11 oktober 2014

Ben jij een Lucky Fish? (Zorgen over de zorg en een gratis geluksvisje.)

Ben jij een Lucky Fish?
(Blog over zorgen over de zorg en een gratis geluksvisje.)


Het is druk en het bloggen schiet er behoorlijk bij in.
Gelukkig heb ik naast de drukte van mijn werk en gezin,
ook mijn keramiek en de altijd positieve interactie op instagram.


Wordt de één gelukkig van sporten en de ander van verzamelen.
Zelf word ik altijd blij van om iets te ontwikkelen.
Bij voorkeur iets waar ook anderen 'blij' van worden.

Vanaf mijn 22ste jaar werk in de gehandicaptenzorg.

Ooit begonnen als activiteitenbegeleidster en inmiddels al zo'n tien jaar als directeur.
Daarbij is 'ontwikkeling' wel altijd mijn belangrijkste uitgangspunt geweest.
De ontwikkeling van cliënten, medewerkers en natuurlijk ook mijzelf.

Hoeveel prettiger is het om in plaats van 'verdrietig of boos te zijn' op jezelf en de wereld,

deze energie in je eigen ontwikkeling te stoppen om vervolgens te groeien (als mens).



Ik beschouw mijzelf wel als een 'lucky fish'.
Niet dat alles mij is aankomen waaien of mij nooit iets ergs is overkomen.
In tegendeel. Maar ik zie zelf altijd weer de mogelijkheden om verder te gaan.
Daarbij heb ik het geluk van 'veel energie en een hoofd en een lijf die prima functioneren'.

Dat laatste wordt de laatste tijd vaak vergeten.

Nu het lijkt dat (bijna) de hele maatschappij op 'eigen kracht' verder moet.



Het leven ziet er echt wel anders uit als je een kind met een beperking hebt.
Hoe graag ouders (of familie) er ook voor willen zorgen.
Soms is dat gewoon te ingewikkeld of gaan ouders ook zelf dingen mankeren.
Daarnaast zijn ouders niet de hele dag thuis, er moet er toch ook brood op de plank. 



Vergeten wordt vaak dat er ook een groep ouders zijn die zelf zo hun beperkingen hebben.
Waardoor een kind hulp nodig heeft of bescherming.

Of dat je - ook al heb je een beperking -  ook niet wilt dat ouders voor je blijven zorgen.
Aangezien je ook volwassen wordt en je eigen ontwikkeling door maakt.
Alleen lukt het je door deze beperking (nog) niet om veilig zelfstandig te kunnen leven.

Ik had vroeger goudvissen die steeds zelf uit hun kom sprongen…
Als ik dan te laat thuis kwam, lagen zij (half) dood op de grond.
Zij hadden echt een aquarium of vijver nodig. 
Maar ik heb nooit overwogen om ze in de zee los te laten...



Kortom, dat alles houdt mij bezig, terwijl ik op het werk luister naar de enorme kortingen.
Die de ambtenaren van de gemeenten mij meedelen voor 2015.

Nee, niet de ambtenaren van de gemeenten…

De mensen van de dure adviesbureaus die zij hebben ingehuurd.
Ik kan hen vertellen over hun burgers, maar het zijn hun burgers niet…


We hebben er zelf voor gekozen...
'Er zal misschien ook weleens iets mis gaan," zei de koning op prinsjesdag.
En de koningin knikte bezorgd.


Soms lukt het nog iets te doen voor een 'vergeten groep'.
Die zelf (of waarvan de omgeving) op de bres springt.


Dan is iedereen blij.
Maar een beetje triest is het wel.


Want niet alleen vanuit de gemeenten, maar ook vanuit de AWBZ wordt er gekort.
Aangezien het zorgkantoor vindt dat er teveel vissen in de vijver zitten.
Maar ja, moeten we ze dan nu ineens allemaal uit de vijver gooien?


Dit alles houdt mij bezig.
Terwijl ik stug blijf doorwerken aan ontwikkeling.
Aangezien ik daar - ook maatschappelijk - in geloof.

Maar oh wat is het lastig te werken aan ontwikkeling.
 Als er zoveel tijd en energie naar het afbreken gaat.
Vooral als alles tegelijk komt.


Dus creëer ik geluksvisjes.
Breekbare visjes.
Om thuis ook zelf in balans te blijven.
Tussen hoofd en hart.


Het blijkt dat ook veel mensen wel een 'lucky fish' kunnen gebruiken.
Sinds kort worden ze zelfs in de winkel verkocht.

Bij Bert (Noordstraat 94a) in Tilburg en Huisnummer 73 (Breestraat 73) in Leiden.
Vanwege de grote vraag binnenkort ook in de Webwinkel.
(Had ik het net niet over balans…)

Het is ontzettend leuk die spontane belangstelling.
Maar het leukste vind ik nog altijd om ze weg te geven.

Dus ken jij of ben jij iemand die wel een geluksvisje gebruiken?
Repost dan deze blog/foto op Instagram of Twitter.
Of geef aan waar(om) je je visje graag wilt hebben.
Onder vermelding van #luckyfish @redcherryrodekers

Over een week (vrijdag 17 oktober) verloot ik onder de belangstellenden een visje.

----------------------


NB. Gisteren kwam ik tijdens het boodschappen doen een vader tegen.
Samen met zijn zoon, een vroegere client.
De vader was ooit heel boos geweest.
 Op de organisatie die ik vertegenwoordigde.
Dus was hij ooit heel boos op mij.
Samen zijn we toen al pratend gelukkig tot een passende oplossing gekomen.
Waar hij vertelde nog steeds zo blij mee te zijn.
We spraken even over alle huidige ontwikkelingen.
Toen we afsloten zei hij:
'het wordt altijd weer kerstmis'.

En daarmee zou ik graag deze blog willen afsluiten: 
'Het wordt altijd weer kerstmis.'