zondag 30 november 2014

Visit Paris, part two, petit pan

Visit Paris
part two

Shopping, Petit Pan in Parijs



Winkelen in Parijs is fijn.
Maar wakker worden in Parijs is nog veel fijner.
Vooral als je niet hebt gekozen voor een ontbijt.
Waardoor alles kan en niets moet.


Zo kwam het dat het al tegen de avond liep.
Toen ik besloot naar de winkel van Petit Pan te gaan lopen.

Het merk Petit Pan is ontstaan uit de ontmoeting (liefde) tussen de Belgische
artieste Myriam de Loor en de bedenker van Chinese vliegers, Pan Gang.
Vooral hun lampen en mobiles vind ik fascinerend mooi!


Sereen en esthetisch eenzaam drijvend in de lucht.
Of juist een kakofonie aan kleuren en vormen.
Hoe dan ook ik word er blij van!



Het was even zoeken om de winkel te vinden.
Het liep al tegen de avond en ik had geen zin om de metro te nemen.

Ik had geen internet verbinding in Parijs op mijn telefoon.
En (zoals een modern mens betaamt) was ik dus een beetje onthand.
De letters op mijn stadsplattegrondje waren te klein.
Of mijn ogen te slecht… en nergens een leeslampje op straat…



Nu is Pan in de Griekse mythologie de god van het woud (en patroon van de kudde).
Dus besloot ik mijn 'dierlijk instinct' te gebruiken.
Door gewoon richting het water (de Seine) te lopen.
Waar ik niet één maar zelfs drie Petit Pan winkels vond.
Die als een kudde bij elkaar bleken te liggen.


Pan was half mens en half geit (compleet met hoorn).
Dat verklaart denk ik het bijzondere logo van deze winkels.

Maar de meeste mensen (lees vooral moeders), 
kennen het merk Petit Pan van hun leuke stofjes.
Zij herprinten old-school motiefjes die je nergens meer ziet.
Geïnspireerd op kleertjes die je oma vroeger maakte,
maar dan met nieuwe frisse en vrolijke kleuren.



Er is een grote winkel met heel veel stoffen en tafelzeil.
Een kleine winkel met vloertegels,lampen en kussens.
En nog een vrolijke bonus winkel vol 'kinderspullen'. 
Er schijnt ook een winkel in Antwerpen te zijn.




En nee, ik heb geen aandelen.
Ik word er gewoon blij en lichtvoetig van.

Ik kocht hun boek ter inspiratie (en aanmoediging).
En een geweldige roze eiffeltoren!
En natuurlijk een paar mooie stofjes,
Voor kussentjes volgend jaar zomer in de veranda.



Tenminste dat hoop ik… 
Want de laatste keer dat ik mijn naaimachine heb gebruikt
Was een jaar geleden voor mijn Sinterklaas surprise.

En zelfs toen ging het niet en deed ik het uiteindelijk met de hand :-)
Maar een mens moet zo zijn dromen houden.


Dus droom ik nog even verder over Parijs…




vrijdag 28 november 2014

Visit Paris, conceptstore Merci, Merci Paris


Visit Paris

part one

conceptstore Merci

Ik ben in Parijs.
Ik houd van grote oude steden.
Zonder dat er verder iets veranderd.
Voel ik mij ineens een bohémien.


Ik weet niet hoe dat komt.
Maar de stad heeft dat effect op mij. 
Die prachtige stadsparken en bijzondere winkels en restaurants.
 Die mooie statige oude gebouwen.



 Het is vooral de creativiteit van de stad die mij raakt.
De straatkunst voelt als een stadsgedicht.
Waarvan pas 's avond heel laat in mijn hotelbed.
De radertjes in mijn hoofd tot stilte komen.



Zoveel te zien en te beleven.
En dan heb ik het nog niet eens over de mensen.

Deze straatveger moest ik even ook op de foto zetten.
Je ziet ze echt overal in Parijs.
Bellende straatvegers. Het zou een prachtige serie zijn.
Ik heb er echt geen eentje zien staan vegen :-)


Maar ik ben eerlijk gezegd bang dat ik een klap op mijn hoofd zou krijgen.
Wanneer ik zo'n fotoserie zou beginnen van al die bellende straatvegers.
Dat denk ik weleens vaker in de stad.
Dat ik misschien een klap op mijn hoofd zou krijgen…

Dat heb je als je veel in je eentje dwaalt door (te) rustige gebieden.
Dus maakte ik deze foto stiekem.
En nam ik gisteravond laat toch maar een taxi.
Omdat de stad ineens wel wat al te donker was geworden.

  Tja, dat klinkt misschien meer als een bang oud vrouwtje.
Dan als een Parijse bohémien.
Hoewel ik mijzelf toch wel heel luxe en ontregeld voelde.
Toen ik ineens spontaan midden in Parijs mijn hand op stak voor een taxi.

Maar ik dwaal af…
Dat doet zo'n stad met je.
Alles komt voorbij.

Maar het zijn vooral de hedendaagse stadsontwerpers die bij mij raken.
Zo bezocht ik ook conceptstore Merci.



Waarin allerlei designers zich presenteren.
Op het gebied van kleding, wooninrichting en vele andere dingen.
Een winkel waarbij je alles wel in je koffertje zou willen stoppen. 


Probleem is alleen dat zelfs die koffer niet te betalen is. :-)
Want het is er behoorlijk prijzig.

Maar het is heel inspirerend om al die originele ontwerpen te zien.
Verder staat alles ook heel hip uitgestald. 
Het hele gebouw (van drie verdiepingen) is al een bezoekje waard.






 



Ik kocht zelf twee lampen, daar hebben ze er heel veel van!
Waaronder een hele bijzondere van rubber.
Ik krijg de foto's niet opgeladen voor mijn blog.
(Internet is erg langzaam in het hotel.)
Maar je kunt eentje hier zien op mijn instagram.


Beneden in Merci zit een ook heerlijk lunchrestaurant.
En op de BG zijn ook twee cafés.
Waar ik na afloop een heerlijk wit biologisch wijntje nam.
Om even bij te komen van al die pracht.


En mij weer even bohémien te voelen.
Merci Paris!