vrijdag 29 november 2013

MARKETPLACE #old house

 MARKETPLACE

Dit blog is een ode.
Een ode aan mijn oude tafel.
Ik weet niet of mensen zitten te wachten op een ode.
Het maakt mij lekker niets uit.

Maar ik heb net mijn oude tafel verkocht.
Nadat hij maanden in de weg heeft gestaan...

Morgen komt de nieuwe (jonge blije) koopster hem halen.
Zij gaat voor het eerst zelfstandig wonen.
De tafel (en zij) begint dus een nieuw leven.
Waarbij jonge mensen aan hem zullen werken en eten.


Ik kocht de tafel voor mijn vorige huis.
Ik had dan ook het gevoel dat de tafel nog heel nieuw was.

Maar toen ik foto's zocht voor Marktplaats.
Zag ik aan mijn kinderen dat de tijd voorbij vliegt.
Ook Ikea had hem niet meer in de collectie...



Ik kocht hem omdat ik toen graag een computerplek wilde in de huiskamer.
Zodat ik niets steeds al mijn spullen moest opruimen als we gingen eten.

Ik kocht voor het eerst voor mijzelf een MAC.
Die vond ik zo ontzettend mooi!!
Ik wilde voor mijn MAC een ereplek.
Ik wilde gaan foto's bewerken en ontwerpen.
Een hoofd vol fantasieën en dromen.

Uiteindelijk zaten de kinderen er altijd.
Omdat je er zo fijn tegelijk kon computeren en tv kijken.

Bleek mijn hoofd vol werk en andere zaken te zitten. 
Kwam er helemaal niets van foto's en ontwerpen,
en moest ik nog steeds mijn (werk)spullen opruimen van de eettafel...



Mijn leven veranderde en ook de inrichting van huis.
De boekenkasten (en de helft van de boeken) gingen met mijn (ex)vriend mee.
Er kwam een nieuwe lagere boekenkast.
Maar deze tafel bleef.



Met mijn oude huis verkocht ik ook mijn boekenkast.
De boekenkast lieten we opnieuw in ons nieuwe huis maken.

De tafel ging wel mee.
Maar de tafel staat vreselijk in de weg.

Hij is te lang en teveel.
De kinderen (en ik-zelf) gooien hem steeds vol met spullen.
En als je je lekker even uitstrekt op de (roze) bank.
Dan stoot je gelijk je hoofd aan de rand van de tafel!


Ik wil hem niet verhuizen naar Tiel.
Ik ben al het verhuizen zat.

Ik wil rust en ruimte.
Toch ben ik gehecht aan mijn spullen.
Voor 35 euro heb ik iemand anders nu er blij gemaakt.

Nu ik zelf nog.







woensdag 27 november 2013

HOUSE WARMING #1 #Corridor

HOUSE WARMING #1 #Corridor

Dit is het eerste deel in een nieuwe serie.
Die ik voornamelijk start om mijzelf te motiveren.
Want alle huisperikelen liggen een beetje plat.
Net zoals ik zelf deze week.

Dus wil ik genieten van alles dat al 'af is'.
En niet kijken naar alles dat nog moet.
In deze serie geef ik 'n rondleiding door het huis.
Alsof het een virtuele housewarming betreft.

Want voor een echte hebben we voorlopig geen puf.
En zoiets doe je natuurlijk pas als het klaar is.
En wanneer is iets nu klaar?


De rondleiding begint in de gang.
Waar ik iedere dag geniet van haar rust.

De witgeverfde houten trap en deuren.
De oude terrazzovloer met zwarte rand.
De zwarte hoogglans trapleuningen en zwarte traplopers.


Hoewel de nieuwe hoogglans verf nu alweer een nieuwe laag nodig lijkt te hebben.
Heeft dit 'doorleefde effect' voor mij ook wel charme.

De charme van een vol kinderhuis waarin geleefd wordt.
Waar kinderen de trap op en af rennen.
(Van de PS naar de koelkast en weer terug...)


Het meeste geniet ik van de antieke kristallen kroonluchter.
Die lange tijd lag te verstoffen op mijn zolder.
Maar aan het hoge plafond in de gang een nieuw leven is begonnen.


De grijze brede spiegel die in in mijn oude huis boven mijn eettafel hing.
Heeft een prima plaats gekregen aan het einde van de gang.
Terwijl mijn gouden spiegel, sinds kort hangt in het voorportaal.

Verder is het voorportaal nog een bonte verzameling van tassen, schoenen en jassen...
Alsof alle gezinsleden voor een jaar lang alvast hun schoenen hebben gezet...
Maar, dit blog ging over alles dat af is... excuus.


Blij ben ik met dit mini olieverf paneeltje.
Dat een prachtig plekje heeft gekregen boven de trap.

Het is geschilderd door Suzan Visser.
Ik ben dol op haar grappige (prachtig uitgevoerde) schilderijen.

Linksonder zie je de prins op het witte paard.
Rechtsmidden staat een schreeuwende prinses.
Gescheiden door een diepe kloof.

Hij hangt nu precies op ooghoogte.
Ik moet er dagelijks om glimlachen. 


Nou heb ik nog wel een wens.
Een droomwens eigenlijk.

Want onder de grijze spiegel zit zo'n vreselijke lelijke radiator.
En ach, wat zou ik die graag weg willen hebben.
We hebben hem al een beetje verstopt achter een houten ombouw.
Maar eigenlijk vind ik die bijna net zo vreselijk aan de verwarming eronder...


En ach, wat zou ik beide graag vervangen door een passend exemplaar.
Zoiets als de verwarming die hieronder staat bijvoorbeeld :-)
Maar dan ietsje lager en in het matzwart en...


Ach en zo houd je altijd iets te wensen over.


Voorlopig geniet van ik van onze 'vernieuwde' gang!

Hoe ziet jullie gang eruit?



maandag 25 november 2013

no flow but fire and flu

(no) Flow, Flu & Fire

Donderdag kwam mijn jongste zoon ziek terug uit school.
Wit en met een zeurende hoofdpijn.
Vrijdag gaf mijn dochter aan zo misselijk te zijn.
Het hele weekend kreeg ik het tempo er niet in.
Alle afspraken werden afgezegd.
Ik had het zo koud.

Ik legde zelf een vuur aan in de open haard.
Zonder hulpblok (want die had ik niet meer).
En hield hem aan de praat.
Reuze trots was ik op mijzelf.
Niemand anders vond het bijzonder.
Dus ik zei het maar een paar keer hardop.
Hoe trots ik op mijzelf was.



Toen kroop ik in het vuur.
Tot ik alleen nog vlammen zag en voelde.




Vannacht kreeg ik het eindelijk warm: koorts.
En legde ik mij er letterlijk bij neer, ik heb de griep.





zondag 24 november 2013

New table #kitchen table conversation #(not my) cup of tea #transitions #keep calm


Het keukentafelgesprek :-)

Hij is er!
Onze nieuwe tafel.

We kunnen er met z'n tienen aan zitten.
Het hout is zo mooi licht van kleur.
De poten zijn bijzonder en zitten niemand in de weg.


Hij is gewoon, zoals ik wilde dat hij zou zijn.


Natuurlijk zagen we ineens knoesten zitten.
Toen we de tafel uit de verpakking haalden.
Knoesten die we eerst niet hadden gezien.

Maar zoals dat gaat met knoesten.
Ze werden vanzelf lichter.

Door de warmte van ons huis.



Zo licht dat we ze zelfs mooi gingen vinden.
Ook bloemen staan veel mooier op deze tafel.


Dit prachtige bosje kreeg ik van een prettige groep 'concullega-directeuren' uit de bollenstreek.
Waar ik vorige week nog een heel gezellig verlaat afscheidsetentje mee had.


Het was zo heerlijk relativerend om met andere collega's uit te wisselen.
Soms lijkt het leven alleen uit transities, ontvlechtingen, rollen en functies te bestaan.



Terwijl het toch gaat om verbinding en erkenning.
Voor iedereen: met ieder zijn eigen beperking.

Vandaar de tafel.
Zodat we er een kopje thee aan kunnen drinken.


Everything...

Behalve als je dat kopje thee niet zelf kan zetten.
Of als anderen slechts eenmalig een kopje thee met jou willen drinken...
Omdat je 'niet hun kop met thee bent'.

Ik ben blij met mijn tafel.
Maar vooral omdat er mensen van wie ik houd eraan willen komen zitten!

En dat wens ik iedereen toe!

***


(Je kunt er trouwens ook een prima glaasje wijn aan drinken.) 
(Dat lost niet alles op..., maar is wel heerlijk op z'n tijd!)

En voor mensen die niemand met een beperking kennen.
En er zelf geen hebben...
Het is ook gewoon een mooie tafel.











zaterdag 23 november 2013

Sinterklaasfeest #studio rodekers #Part2


Sinterklaasfeest #Part2

Sinterklaas staat bekend om zijn grote boek.
Waarin alle cadeaus en kindernamen staan.

Zo heeft deze Sint al jaren haar kleine boek.
Dat ze net als de echte Sint regelmatig kwijt is.
Waardoor ze vele kleine boeken bezit.


Waarin alle cadeautjes staan opgeschreven.
De eerste houten loopfietsjes en de eerste PS3 spellen...

Dit jaar is het kleine boek een glimmende roze met een rood hart.
Waarbij Sint ontdekte dat zij deze ooit ook in 2009 had gebruikt :-)

Alle cadeautjes staan erin opgeschreven.
Die deze Sint in de loop van het jaar verzameld heeft.

Want als een echte Sint speurt zij het hele jaar door.
Waarna zij alles verbergt in haar 'pakhuis'.
Samen met alles om die cadeautjes mooi te versieren.


Dit weekend trok de Sint zich dan ook terug in haar studio.
Om de boel alvast een beetje te versieren.
En een beetje tot zichzelf te komen.

Het was behoorlijk koud buiten.
Dus werd het kacheltje aangezet.
Die ik ooit kocht voor een huis zonder open haard.
Zodat de kinderen op 5 december toch hun schoen konden zetten.


Om een alvast een beetje in de stemming te komen,
zette ik dit keer zelf mijn schoen voor de kachel.
Maar je begrijpt het al, er kwam niets in...

Maar het is heerlijk om een eigen studiootje te hebben.
Zeker als er geheimzinnige pakjes verpakt moeten worden.
Voor de dames weet Sint altijd genoeg.
De dames hebben zelf ook altijd veel verlangens.
Maar die heren... oh oh, die mannen...


Regelmatig mist deze moderne Sint dan ook de verbinding met internet.
Haar hulplijn bij het zoeken naar inspiratie.

Helaas bereikt het signaal niet goed de studio.
Dit gegeven stimuleert overigens absoluut de creativiteit.


Daarnaast verplicht mij om te stoppen met werken.
Waardoor het een studio blijft (en geen kantoor).

Een rustig toevluchtsoord.
Maar, maar, maar....
Ach, ik mis internet.
Ik geef het eerlijk toe.
Hoe goed het ook is om te ontkoppelen.


Daarnaast is het heerlijk om in alle rust,
ook al mijn andere verzamelende schatten te kunnen koesteren.
Persoonlijke schatten verkregen via marktplaats, ebay en de kringloop.


Overigens excuus voor de wazige roze foto's. 
Mijn Nikkon 'was leeg'.
Ik heb ze met mijn telefoon gemaakt.

Want blij ben ik, met dit unieke plekje!


Maar nu moet er eerst een originele surprise bedacht worden.
Daarbij moeten er stapels gedichten geschreven worden.
Inspiratie genoeg. 
Maar energie en tijd...

Ach, dat ontbreekt het deze Sint.


Dus dat heeft ze die bovenaan haar verlanglijstje gezet!
In de hoop dat het morgen in haar schoen zit.

***







vrijdag 22 november 2013

#Kindjes #Sinterklaas #part1


#Kindjes #Sinterklaasfeest  #part 1


Ik ben opgegroeid met Sinterklaas.
Mijn ouders maakten er altijd een groot feest van.
Met gedichten, cadeaus en surprises.

Het Sinterklaasfeest is mij met de paplepel ingegoten.
En ieder jaar kijk ik weer uit naar zijn komst.
Afgelopen zaterdag was het weer zover!!


Bij ons thuis ging het overigens niet echt om Sint of piet.
Het was meer de geheimzinnigheid, vrolijkheid en creativiteit.

Het ene jaar hingen alle pakjes aan het plafond.
Het jaar daar op gingen we weer met een katrol door het huis.
En bij ieder cadeau zat altijd een gedicht van de Sint (mijn vader).
Die tijdens het schrijven duidelijk al grote lol had gehad!

Ik weet eigenlijk niet of ik met mijn ouders wel naar de intocht ging.
Misschien ben ik dat vergeten, omdat de avond zelf veel meer indruk op mij maakte!



Maar zelf ging ik met mijn kinderen altijd naar de intocht.
Waarna ze hun schoen mochten zetten.
De start van het feest!

Kwam Sint in Noordwijk altijd met de boot over zee, nu kwam Sint vanuit 'de Kaag'.

Het was lang wachten tussen al die opgewonden ouders en kleine kinderen.
Maar na zijn praatje met de burgermeester, reed hij eindelijk op zijn witte paard voorbij!

Natuurlijk was hij niet zo echt als de echte, die ik 's morgens al op tv had bekeken.
Samen met mijn dochter, ook al heeft zij ook de leeftijd er niet meer voor.
(Ze keek het meer voor mij...)
Al was deze echte TVSint weer minder echt dan de echte echte TVSint...

Nostalgie, dat is en blijft het. 


Blij was ik dan ook dat mijn jongste en mijn lief mee gingen naar de intocht.
Zij genoten beide net zo als ik van al die kinderen en Sinterklaas.

Al ging het hen helemaal niet om Sinterklaas... 


Het ging hen om piet!
Deze stralende piet!


Die zoals je ziet, zelf ook enorm van al die kleine kinderen geniet!


Voor Sinterklaasfeest ben je nooit te oud!

***



‘Kindjes’ is gebaseerd op dit schitterende project. In Nederland en België doen FieMamajulesbrusselsDebArnikaSacha,DeniseRenateSofieSuusMariekeRosalieTessaJannekeJolandaBatsebaElogentEefIlseFrullemiekeSharmayne,JaneJannekeNininoesStephanieLiesjeVanessaIngeCorineMinettePetraElizaInekenFijnedagSandraMoiraDani,AstridLidia en Maai mee. 
Kindjes in Nederland is bedacht door Anki van Zilverblauw.