donderdag 28 maart 2013

Spring and (ceramic) love

Het is lente! Pasen! Maar nog zo koud!
Op mijn werk kreeg ik deze prachtige bos bloemen.
Ze brachten de zon in huis!


Ik werd er blij van in deze 'Chinese' vaas! 
Het rode kers taartje kreeg ik van mijn dochter :-)
Ik vulde het met paaseitjes.

De tandenstokertruck kocht ik via Marktplaats.
Zij is ontworpen door de IsraĆ«lische ontwerpster Iris Zohar
Die ook deze vrolijke uienvazen en hartmokken ontwierp.


Lente en liefde! 
Maar het is koud en druk!
Genieten kan ik van al dat keramiek.
Ik droom ervan om zelf een schaal te draaien op een draaischijf.
Met mijn eigen handen.
Wat zou ik dat graag willen leren!
Gefascineerd bekijk ik de filmpjes op YouTube.
Ik weet zelf al precies waar ik het wil leren: in Gouda.
Het hart van de keramiek.

Voorlopig geniet ik van de keramiek van anderen.
De porseleinen hanglamp Megamil van Ester van Groeningen
Waar ik een paar jaar geleden gelijk voor viel.
Modern design met een knipoog naar kitsch.




De roze koelkast was trouwens het allereerste meubelstuk dat ik kocht voor mijn huis.
Ik word er al zeven jaar elke dag blij van!
 Vrienden van mijn kinderen herkennen ons huis aan de koelkast :-)

Ik kocht haar bij Nijhof in Baarn. Mijn absolute lievelingswinkel.
De perfecte tussenstop als ik vanuit Amersfoort in de file dreig te komen staan!
De vaas, spiegel en de roze lamp komen er ook vandaan...
Er zijn vaak lange files :-)
Er is zelfs een verkoper die mij herkend...

Dat ik een paar geleden in MoMA in NewYork heel blij werd van onderstaand schilderij,
behoeft denk ik verder geen uitleg.




Maar nu eerst de zon!
En dat hoedje dat op de koelkast staat verdienen!

dinsdag 19 maart 2013

Jema Holland kitisch figurines

Foute beeldjes 
Daar houd ik van :-)

Mijn meest kitsche beeldjes zijn van Jema Holland.
Een keramiekatelier (1945-1984) uit Maastricht.
Jema komt van Jelis Mager, de eigenaar.
Het 'fabriekje' bestaat helaas niet meer.
Maar de vintage beeldjes zijn (met name in Engeland) erg populair.
Ze zijn herkenbaar door hun speciale glanzende (luster) glazuur.


Bovenstaande betreft twee beeldjes van ijsberen uit de jaren '60.
Moeder met jong en een mannelijke ijsbeer op de voorgrond.
De schilderijtjes op de achtergrond kocht ik voor 0,50 euro bij de kringloopwinkel in Katwijk.
Moeder en kind kocht ik van via Marktplaats van een vriendelijke vrouw in Zoetermeer.
De 'vader' bij een antiek (web)winkel in Maastricht.




Deze 'vogel' heb ik naast de 'even oude' Nederlandse chocoladeblikjes op de foto gezet.
Verkade, Baronie, Driessen en Droste, ze kleurde zo mooi bij de vogel. 
Ik kocht de vogel (samen met de flamingo) bij Goedgevonden.
Een klein rommelwinkeltje aan de Groenmarkt in het oude centrum van Amersfoort.


Het Madelieflampje kreeg ik voor mijn verjaardag van mijn lief.
Uit een antiekwinkeltje in Sassenheim.
Madeliefje brengt altijd licht in mijn huis :-)

Het wachten is nu (al erg lang) op een blauwe (Jema Holland) parkiet uit Engeland.
Via Ebay. Ik hoop niet dat ze is gevlogen...


Healthy happy simple dips

Gezonde vrolijke en simpele dips!

Vrijdag vierde we Pepijn zijn 13de verjaardag.
Heerlijk was het om weer even in de keuken te kunnen staan.
Ik maakte vier heerlijke en gezonde 'smeerseltjes'.
Mijn dochter Linde maakte als vijfde een zalige quacamole, 
waar helaas (ik weet het, heel dom...) geen foto van heb gemaakt.
Wijn, stok of turksbrood erbij en feest kon beginnen!

1.) Auberginedip



 Gaatjes prikken in de aubergines. 30-45 minuten in de oven (200C).
Vruchtvlees eruit scheppen in de Magimix. Twee teentjes knoflook en tahinpasta (3 theelepels)
 erbij, naar smaak toevoegen: citroensap, olijfolie, zout, cayennepeper en komijnpoeder.
Mixen, klaar. Je kunt ook nog kikkererwten doorheen doen, 
dan krijg je een humus-auberginedip. Afkoelen in koelkast, klaar.


Het hartje is gemaakt van paprikapoeder. Je kunt natuurlijk ook een aubergine uitknippen ;-)
Zelf had ik ditmaal de aubergine iets te kort in de oven gedaan.
Dan wordt die wat wrang. Dus oven echt goed voorverwarmen!

2.) Venkeldip


Venkel in kleine blokjes snijden, samen met fijngesneden sjalotje en knoflook in de wokpan 
in warme olijfolie zachtjes bakken/sudderen. Als alles zacht en glazig is in de magimix doen.
Samen met blikje uitgelekte cannellinibonen, en naar smaak: citroensap, zout, en peper.
Even afkoelen. Heerlijk en supergezond!





3.) Artisjokdip



Dit is toch wel mijn grote favoriet!! En zo simpel!
Blikje artisjokharten laten uitlekken. In magimix, met brok (echte) fetakaas, zachte roomkaas,
 handvol verse bieslook, citroenschilletjes en zeezout en zwarte peper. Mixen, klaar!
Je kunt ook geitenkaas gebruiken, is ook heel lekker!
Sterretje is van bieslook :-)





4.) Zalmdip



Deze tip was het snelste op!
(Pakje) gerookte zalm, (twee pakjes) roomkaas, verse bieslook, 
citroensap, zeezout (niet teveel de gerookte zalm is al heel zout) en verse zwarte peper.
Allemaal mixen in de magimix. Afkoelen in de koelkast. 


Voor alle dips geldt niet te lang mixen. 
De textuur moet nog wel enigszins herkenbaar bijven.


Wie weet eet ik ze binnenkort weer bij iemand anders :-)


donderdag 14 maart 2013

Sweet walls


"Het licht is hier vreselijk," zei de galeriehoudster tegen ons.
Mijn lief en ik stonden voor een enorm schilderij van Emiio Kruithof.
Ik kende het al van internet, maar het bleek veel groter dan ik had voorgesteld.
We waren op de RAW ART fair '13 in Rotterdam.

Het licht was inderdaad beroerd maar de sfeer des te gezelliger.
Lange rij bij de ingang, ijzeren brandtrap en 'aftands' gebouw.
Hoogtevrees moest je hier niet hebben. 
Maar het droeg voor mij alleen maar bij aan nog meer gelukgevoel.
Een mens is soms een vreemd wezen. 

'Sweet walls' heet het enorme schilderij (200/140cm) van Emilio.


Te koop voor 12.000,- euro (expensive walls is misschien een betere titel...) bij Jeski Art Gallery in Amsterdam, 
maar je kunt het ook zelf bewonderen (a.s. vrijdag 15 tot en met zondag 24 maart) op de TEFAF 2013 (in Maastricht) in het MECC gehouden, op standnummer is 512.


Ze fascineren mij. Die mooie vrouwen van Emilio. Het lijken hele oppervlakkige plaatjes.
Maar toch ook weer niet. De prijzen lopen steeds verder omhoog. 
Het lijken wel enorme wandglossy's. Vrouwen op auto's en boekomslagen verkopen.
De schilderijen van Emilio gaan dan ook als broodjes over de plank.


Maar los daarvan. Ze fascineren mij. Ik vind ze mooi en irritant tegelijk.
Echte kunst? Ik vind van wel, maar wil ik ze ook aan mijn muur? 
Confronterend vind ik ze namelijk ook. 

En gaan ze ook niet vreselijk vervelen :-) 
Die dames een beetje hangerig aan de muur.
Je moet je er wel mee verhouden, maar je kunt er niets mee beginnen...




Er staat ook eigenlijk veel te veel op zo'n schilderij. Alles wordt al verteld.
Hoe meer ik er naar keek. 
Hoe meer ik eigenlijk ontzettend verlangde naar een wit doek.
Naar alles wat nog niet gezegd is.

Dus ben ik op zoek gegaan naar een schilderij.
Dat smeekte om een wit doek.






Waarna ik zonder verf, een hele serie vrouwenportretten heb gemaakt.




















Om 's morgens weer met een gerust gemoed naar het lege doek te kunnen kijken.



Dat behangetje is eigenlijk ook best 'sweet'.

dinsdag 12 maart 2013

Beautiful Amsterdam (last part)


Afgelopen vrijdag werd ik onverwachts overvallen door de griep.
's Middags gaf ik nog een rondleiding aan 18 studenten van het Radboud.
Maar een uur na hun vertrek lag ik met zware grrrrrr griep in bed.
Vreselijk balen want het plan was dit weekend mijn dissertatie af te ronden...

Vol enthousiasme had ik in Amsterdam nog mijn koffer gepakt!
Bijna klaar... 
(bijna, bijna raak, oftewel nog helemaal niets...)
Wie zong dat ook alweer?




Vandaag voor het eerst weer op. Maar met enorme zware hoofdpijn.
Medicijnen slaan niet aan. Lezen, studeren en zelfs tv kijken lukt niet.

Ter afleiding maar een laatste plaatjesblog over Amsterdam.
Had ik beloofd aan de beheerder van het mooie appartement :-)
aan de Keizergracht 304.




Toen de beheerder bij mijn vertrek hoorde dat ik de tegeltjes in de gang zo mooi vond,
nam hij mij mee voor een rondleiding door het hele trappenhuis.
Boven bleek het nog mooier, met authentieke houten bankjes en leuningen.

De beheerder vertelde en passant dat de eigenaar de tegeltjes afschuwelijk vindt, 
hij wil er een hotel van maken en snel alle tegeltjes eruit slopen...

Dus hierbij alvast mijn excuses voor deze aubade-blog.
Mijn lofzang over dit prachtige Amsterdamse trappenhuis.
Iemand moet het doen. Het is niet anders.




Hoeveel mensen hebben er over deze trappen gelopen?
De Keizergracht werd in 1612 aangelegd.
De grachtenpanden hebben echter verschillende leeftijden.

kun je opzoeken of in de oorlog Joden uit 'jouw' (Amsterdamse) huis zijn weggevoerd.
Niet uit dit huis bleek, maar wel uit vele andere huizen op de Keizersgracht.



Met die informatie keek ik ineens heel anders naar mijn afscheid uit Amsterdam.
En mijn griepje gaat ook wel weer over.